Sanne Roemen - Door mijn filters - Editie #204

Weet je wat ik iedereen nu gun? Mijn vermogen om alleen te zijn. Ik kan dat goed en lang. Het is, hoeveel ik ook van (sommige) mensen houd, mijn lievelingsstaat van zijn. Laatst nog was ik enorm trots dat het na jaren weer eens gelukt was om een kluizenaarsweek te hebben. Een hele week zonder afspraken, ook niet telefonisch of virtueel. Een week van reflectie en lezen en stilte en wandelingen en schoonmaak, van binnen en buiten, fysiek en in mijn omgeving. Zo belangrijk, om mijn batterij opgeladen te houden (hij zou niet leeg mogen lopen eigenlijk he?)

Je zou denken dat ik na twee weken van social distancing ruimschoots aan mijn trekken ben gekomen. Anderen zijn er nu voor het eerst langere tijd toe veroordeeld en vinden het verschrikkelijk. Getuige de meer of minder onzinnige challenges en kettingbrieven op facebook, instagram en in de email zoeken mensen in alle hoeken en kieren naar vulling van de leegte.

Nou ja, ik ben dus niet aan mijn trekken gekomen. Maar ik wil niet zeuren. Ik vind het vet gaaf om de volle breedte van de virtuele samenwerkingsruimte te verkennen. Om daar mensen tegen te komen die er voorheen weerstand tegen hadden en er nu zowaar lol in beginnen te krijgen. Om samen te spelen en voorgelezen te worden door mijn neefje terwijl de hele familie zijn eigen poszegeltje op het scherm inneemt.

Mijn challenge voor komende week: om op die paar vierkante meters en in het virtuele net zo’n heldere scheiding tussen sociaal werk en solo werk aan te brengen als in de fysieke ruimte. Ga ik mee oefenen.

Design thinking op afstand.

Sommige mensen vinden het al een jeukwoord: design thinking. Maar ik vind “jeukwoord” een jeukwoord. Een vrij effectieve manier om dingen die werken te diskwalificeren. Dus doe even niet zo flauw met je jeukwoorden en kijk waarom iets zo’n cliché geworden is, dat is meestal omdat juist veel waarde in zit.

Design thinking dus. Naast de dialogische grondhouding een fundament onder wat ik doe. Ik had liever dat het design doing heette, want dat is het ook. Maar dat terzijde. Eerst spoor je door goed onderzoek het juiste probleem op, daarna de juiste oplossing. Divergerend en convergerend. Testend en toetsend en bijstellend. Daarvoor hoef je niet samen in een hok te zitten, dat kan prima op afstand. Een zeer uitgebreide beschrijving hiervan vinden we hier:

Remote Design Thinking – Medium

A study on how remote teams can apply design thinking effectively.

Alleenheid. Een geschiedenis.

Is toch ook gek he? Dat je in het Engels solitude hebt en loneliness. Waarbij de eerste niet over eenzaamheid gaat en de tweede wel. Maar een goede vertaling voor solitude hebben we niet in het Nederlands. Ik hou van Engels.

“Solitude is not the same as loneliness. Lonely people feel the need for company, while solitary types seek to escape it. The neatest definition of loneliness is “failed solitude”.

A History of Solitude by David Vincent; A Biography of Loneliness by Fay Bound Alberti – review | Books | The Guardian

In these isolating times, are you enjoying solitude or, very different, are you suffering from loneliness?

Ontsnappen!

Als je dan echt niet stil kan zitten of last hebt van anderen die dat niet kunnen, dan rest nog maar één ding: een escaperoom thuis.

Over Escaperoom voor Thuis – De Familie Groen

Pijn

Lopen lopen lopen. Vorige week kwam even de ‘echte’ lockdown in beeld. Het huis niet uit mogen tenzij voor essentiële boodschappen en dan met een formuliertje met je route en toestemming etc. Zoals in ItaIië. Dat ga ik niet trekken. Ik moet naar buiten, ik moet lopen. Anders heb ik op een gegeven moment overal pijn. De visie op / kennis over pijn die bij Lorimer Moseley vandaan komt is daarbij een interessante invalshoek die me zou kunnen helpen. Ga ik me verder in verdiepen.