Sanne Roemen - Door mijn filters #92

Hoi! Even een korte intro voor de nieuwe volgers, die zich en masse geabonneerd hebben dankzij een tip van Erwin Blom. Welkom! Ik maak me behoorlijk druk over heel veel. Daar zit volgens velen niet echt een rode draad in. En dat is niet erg denk ik, want dan heb je veel om uit te kiezen. Ik deel nog altijd veel meer niet dan wel. En ik probeer te selecteren wat er werkelijk waarde heeft. Doordeweeks deel ik op Twitter, Linkedin en Facebook en op zondag verzamel ik dat in deze nieuwsbrief. Met mijn filters heb je dus elke week een gevarieerde selectie uit wat er online zoal verteld is. En dan kan je zelf kiezen waar je op klikt.

Trouwens, die nieuwsbrief van Erwin Blom is ook de moeite waard. Hij heeft wel focus: op technologisch nieuws.

Ik vind reacties echt SUPERTOF! En delen ook. Have fun.

Over de muur over het ijzeren gordijn...

Een heel klein piefje van Marokko is eigenlijk Spanje. Europa dus. En als je naar Europa wil kan je proberen daar over een hek te klimmen. Niet zo makkelijk. Er vallen doden bij. Deze docu raakte me omdat een min of meer anonieme groep hiermee een gezicht krijgt. Je kan van alles vinden van de vluchtelingenproblematiek, en vergeet daarmee soms dat het wel echt over mensen gaat. Na het zien van deze film kan je dat niet meer vergeten. Denk ik.

Een week lang te zien: Tussen hoop en wanhoop in het zicht van Europa

Wat krijgen migranten te verduren als ze Europa willen bereiken? In Those Who Jump doet de Malinees Abou Bakar Sidibé verslag van binnenuit. Je kunt de documentaire, in samenwerking met Movies that Matter, een week lang bekijken.

TIP!

Je kan winnen. Joepie! Wat dan? Een masterclass om je idee door te ontwikkelen en een portret in een VPRO Tegenlicht uitzending in het voorjaar van 2018.

VPRO Tegenlicht zoekt groene techpioniers - VPRO Tegenlicht - VPRO

Ondernemers, denkers en doeners die technologie inzetten voor een duurzame toekomst. Zoals leer van mandarijnenschillen maken of zonne-energie opslaan in de batterijen van elektrische auto’s. VPRO Tegenlicht is op zoek naar groene techpioniers die met revolutionaire ideeën en de technologie van morgen de wereld gaan veranderen. Wie verdient volgens jou een platform? Deze pioniers presenteren we in onze webapp groene techpioniers.

Nieuwe baan, hypotheek? Algoritmes bepalen dat!

Algoritmes worden gemaakt om onderscheid te maken tussen kansen op succes en risico's op falen. Mensen maken die algoritmes. In de algoritmes worden de (vaak onbewuste) vooroordelen van mensen uitvergroot. Da's best eng.

Cathy O'Neil: The era of blind faith in big data must end | TED Talk

“I have two more messages, one for the data scientists out there. Data scientists: we should not be the arbiters of truth. We should be translators of ethical discussions that happen in larger society.

And the rest of you, the non-data scientists: this is not a math test. This is a political fight. We need to demand accountability for our algorithmic overlords.

The era of blind faith in big data must end.

Thank you very much.”

(Ik denk ook dat we dezelfde lievelingskleur hebben :-)

Dit was een tip van Elja Daae

Luister: verhalen van gewone mensen.

Zoals je weet ga ik af en toe op straat staan met een bordje: "ik luister gratis". Omdat ik vind dat iedereen een luisterend oor verdient. En omdat mijn ervaring is dat iedereen een verhaal heeft, en dat het veel met je kan doen om zo'n verhaal te horen. Joris Kreugel maakt juweeltjes van radiodocs, een paar minuten slechts, waarin hij zo'n concentraat van een verhaal presenteert. Hier eentje. Even zelf in de player klikken tot je op minuut 25:22 bent.

Op straat schoot mijn zieke dochter haar arts nog hoopvol aan - Radio EenVandaag - NPO Radio 1

Op 25:22 minuten een nieuw Kreugeltje.

"Hoe vertel je een kind dat ze gaat overlijden en hoe dan verder met je leven? Op de begraafplaats ontmoet verslaggever Joris Kreugel een vrouw waarvan haar dochter op achtjarige leeftijd na een lang ziekbed is overleden."

Ik wil geen kinderen.

Weer even iets heel anders, best persoonlijk ook. Toen ik vijf was vroeg mijn buurjongetje me ten huwelijk. Ik zei: "dat is goed, maar ik wil later geen kinderen". Toen wilde hij niet meer. Ik heb echt nog nooit in mijn leven gewenst om zelf kinderen te krijgen. Daaruit volgt automatisch dat je ze dus niet wilt. Dat lijkt dan een actieve keuze, en die moest ik veel vaker dan me lief was ook actief verdedigen. Tot vrij recent nog. Er zijn echt mensen die vinden dat 47 nog niet te oud is en dat er heel veel mogelijkheden zijn om als alleenstaande nog kinderen te krijgen. Da's niet leuk. Maar Christen krijgt het nog heftiger op haar bord.

Christen Reighter: I don't want children -- stop telling me I'll change my mind | TED Talk

From a young age, she knew she didn't want kids, in spite of the insistence of many people (including her doctor) who told her she'd change her mind.

We lijden collectief aan klootzakkeritis

En ja ik ben ook wel eens een klootzak. Ik vind bijvoorbeeld dat ik als enige op de hele wereld goed kan autorijden en de file is altijd de schuld van alle andere mensen. Een echte klootzak zal niet zo snel geneigd zijn zich af te vragen of hij er een is, en dat realiseert de schrijver van dit stuk zich ook. Voor mensen die net als ik niet altijd een klootzak zijn bevat dit artikel een handig handvat om op tijd van jezelf te ontdekken dat je er een bent. :-D

Are You a Jerk?

Here’s something you probably didn’t do this morning: Look in the mirror and ask, am I a jerk? It seems like a reasonable question.…

En weer een beetje schoonheid:

Als je er je beroep van maakt om mensen te begroeten maak je heel veel mensen hun dag goed.

The Life-Changing Act of Saying Hello

Nog geen 4 minuten duurt deze docu...

“If you’re in a corner, or in a box, it’s not necessarily because someone put you there,” Cromartie says in the film. “It’s because you’ve agreed to be in that box. Once you realize that you’re responsible, everything starts to change. When I see people who feel like they don’t belong, I feel responsible to show them that they do.”

Boekenboekenboekenboekenennogeensboeken

Ik heb voor mijn verhuizing wel vier boekenkasten aan boeken weggedaan, en na mijn verhuizing nog vijf Billy's vol. Met bloedend hart, maar een paar witte muren doen ook heel wat voor mijn rust. En als ik dan weer behoefte heb om me te omringen met boeken kijk ik gewoon even naar de foto's uit deze blogpost.

The 7 Most Amazing Tunnels, Towers, and Mazes Made of Books

These awe-inspiring tunnels, towers, and mazes combine art, architecture, and a deep love of literature.

Vaste radiocolumn bij Uur van Puur

Dik een jaar alweer ben ik elke twee weken halverwege de uitzending te horen bij Uur van Puur. Dat kwam omdat Anna-Maria mijn nieuwsbrief (deze dus) zo gaaf vond. En daar gaat het dus ook meestal over. Terugluisteren:

Uur van Puur (20 november) | Radio Aalsmeer

Uur van Puur brengt je timeline tot leven... met heel veel tricks en tools om online de wereld aan te kunnen.  Uitgezonden op 20 november, 18.00 - 19.00 uur.

Mijn eigen schrijfsels

Ik ben gestopt met zoeken naar structuur en focus op mijn blog. Ik moet gewoon schrijven wat geschreven wil worden en dan kiezen de lezers zelf maar of ze het gaan lezen of niet. De laatste tijd komen er weer wat mijmeringen uit mijn pen. Hieronder op een rijtje voor jullie.

Ansicht | Sanne Roemen

Het lijkt niet te regenen. Toch hecht zich een waas van zichzelf overschattende mist aan mijn bril. Discoshow van straatverlichting en autolampen. Al mijn zintuigen vertellen me dat ik langs de Waal loop, behalve mijn neus. Daar doet de dikke geur van pasgezaagde naaldbomen een dansje. Resultaat: een niesbui van jewelste. Volgens de neus wandel…

Schoolbord | Sanne Roemen

Er stonden altijd hortensia’s daar. Schouderhoge bloemrijke wolken van hortensia’s. Een letterlijke roze wolk. De hele border zoemde van de bijen en hommels. En dan op de achtergrond nog net een stukje van dat witte huis en een strakblauwe lucht of eentje gevuld met tevreden zwevende schapenwolkjes. En nu? Grijs beton. Bijna zwart. Niet van…

Ik dacht even dat ik gek werd | Sanne Roemen

1997. Vondelpark, schuin achter het openluchttheater. Een zwoele zomeravond, dobberend op de warme roes van een paar pilsjes en een joint. De wind blaast vlagen van het akoestische optreden over de vijver onze kant op. Mijn maatje en ik. Hij schizofreen, ik voorzover bekend niet. Soms is hij hij, soms is hij even weg. Verdwijnt…