Sanne Roemen - Door mijn filters #89

Vet gaaf om te merken dat jullie waarderen dat ik mijn persoonlijke invalshoek meer duidelijk maak. Dat merk ik aan de statistieken: meer mensen mijn nieuwsbrief krijgen, openen hem ook echt en klikken op links. En ik krijg tegenwoordig van sommigen van jullie zelfs mailtjes met duimpjes of reacties! Dat vind ik HEEL LEUK!! En de grote bonus is dat er meer abonnees bij komen. Ook dat vind ik heel fijn. Natuurlijk is het mij veel waard als jullie mij beter leren kennen. Misschien denk je dan eens aan mij als jij met een ingewikkeld vraagstuk zit. Maar vooral: deze thema's, zo divers als ze zijn, raken mij écht. En ik wil niets liever dan andere mensen wakker schudden rond deze thema's. Jullie dus. En iedereen met wie je deze nieuwsbrief deelt.

Dus hieronder weer wat zaken waar ik me over opwind. Een recept voor een 'goede maatschappij', de schoonheid van Prince en de verhalen van gewone mensen.

Het kan écht anders

Hoe zorgen we dat er nu en in de toekomt genoeg gezond voedsel is voor de groeiende wereldbevolking? Het kan écht en er zijn talloze voorbeelden van hoe dat dan zou moeten. Hoe krijgen we een levensvatbare, zelfs bloeiende agrarische sector? Er wordt zo geploeterd, er moet zoveel subsidie bij, maar ook hier zijn voorbeelden te over van hoe het wél kan. Met deze vragen ben ik als zelfstandige al dik tien jaar bezig. Met Olga Plokhooij en een zwerm van adviseurs en dialoogbegeleiders faciliteren we het onderzoek naar en de co-creatie van oplossingen door middel van o.a. dialoog.

Wat mij persoonlijk echt diep raakt en verdrietig maakt is dat we zo blijven hangen in het leegroven, verschralen, verwoesten van moeder aarde terwijl de oplossingen zich gewoon onder onze neus bevinden. Daarom deel ik vaak links over dit thema. Met gezond verstand en creativiteit kunnen we de neerwaartse spiraal ombuigen. Daar geloof ik heilig in en ik hoop dat ik ook de ogen van anderen hiervoor kan openen.

Onze landbouwgrond is zo dood als een pier. Weg met het gif

We moeten volledig afscheid nemen van de industriële landbouw, concludeert de VN-rapporteur dan ook. In plaats van monoculturen en het massale gebruik van chemicaliën zouden we moeten toewerken naar wat bekend is komen te staan als ‘agro-ecologie’: samenwerken met de natuur om voldoende voedsel te produceren voor iedereen.

Precariaat...

Deze kunstenaar had ook voor 'zekerheid' kunnen kiezen. Bijvoorbeeld door zijn lesbevoegdheid te halen. Dan had zijn kunstenaarschap daar wel onder geleden. Maar ach, dat is toch maar gefröbel, toch? Ook tegen mij wordt wel eens gezegd dat ik, als ik andere keuzes had gemaakt (wél die universitaire studie afmaken, wél bij die werkgever blijven werken), mijn situatie stabieler zou zijn geweest. Eigen schuld dikke bult. Had ik maar niet voor mijn autonomie moeten kiezen. Er zijn zelfs momenten dat ik dat zelf ook geloof. Dan sla ik aan het solliciteren, ga ik certificaten halen om mijn diploma's te actualiseren en probeer ik rust in de tent te brengen door focus te kiezen. Maar dan dient zich weer een inspirerende klus aan en mag ik me weer een tijdje in relatieve overvloed wentelen... Ach jaaaa.

Van bijbaan naar bijbaan: het leven van een kunstenaar

"Sinds kort maakt hij steunzolen met een grote frees- en schuurmachine. Hij voelt zich de koning te rijk. En wat verdient hij? Hetzelfde als bij die groothandel in medicijnen: 10,50 euro bruto per uur, dat is zo’n 640 euro netto per maand. Daar kan hij van leven, als hij af en toe ook nog een schilderij verkoopt. Laatst nog een tweeluik voor 250 euro."

Kluizenaarondernemer

Een van de voordelen van zelfstandig zijn is dat ik mijn eigen optimale arbeidsomstandigheden kan vormgeven (tot op zekere hoogte). Vorige week meldde ik al hoe ik me afsluit voor onderbrekingen door de smartphone en social media. Verder werk ik vanuit huis, in alle rust, in een vrij lege, witte, prikkelarme ruimte. In mijn eigen tijd. Met pauzes wanneer ik dat wil en waarin ik lekker naar buiten kan gaan om mezelf en mijn gedachten te laten dwalen. Met z'n allen in een hok werken vind ik lastig.

En ja, wat ik zeer node mis is een beetje reuring om me heen. Mensen om mee te sparren, feedback van te krijgen, mee te dollen. Ach jaaaa.

Why the open office does not work for introverts — Quartz at Work

"Now, I’m what I call a hermit entrepreneur. I often work from bed. I turn off the phone. I pull back from social media. This doesn’t mean I’m not a hard worker: it means I need autonomy, alone time, and freedom to thrive."

Er is gewoon een recept voor!

Recipe For a Good Human Society – Adam Feuer

"Level of difficulty: Simple, but not easy."

En nu wat verstrooiing

In mijn middelbare school tijd en daarna studenten tijd was ik al verslaafd aan live muziek. En vooral gigantisch fan van Prince. Als hij in Nederland optrad ging ik naar alle concerten, ook in de nog redelijk bereikbare buitenlanden. Toen hij 21 april 2016 overleed kreeg ik mijn hoofd daar niet omheen gevouwen. Een wereld zonder zijn creatieve genie vind ik nog steeds onvoorstelbaar. Nou ja. Goed. Ik trof wat mooie plaatjes aan:

Picturing Prince: Rare and intimate photographs of the flamboyant star by Steve Parke | Creative Boom

*Picturing Prince: Photographs by Steve Parke* is a new exhibition at [Proud Galleries](http://www.proud.co.uk/) in London, showcasing rare and intima...

De verhalen van gewone mensen

Geïnspireerd door Urban Confessional sta ik af en toe met een bordje op straat. Daar staat op "Ik luister gratis". Voorbijgangers kunnen dan zomaar hun verhaal doen. Of niet. Ik ga niet helpen, niet adviseren, geen mening geven. Alleen luisteren. Zij hoeven niets met mij, ik niets met hen. Ik word er heel blij van om mensen te ontmoeten die ik in mijn dagelijks leven niet zomaar tegenkom. En ik heb er kennelijk een talent voor om deze mensen aan het praten te krijgen want ik hoor vaak echt bijzondere verhalen.

Daarom ben ik gek op Joris Kreugel. Die gaat de straat op om kleinoodjes van radioreportages te maken met verhalen van de man op straat. Ik noem ze "Kreugeltjes". Hij is er monsterlijk goed in. De Radio1 website schiet schromelijk tekort in het overzichtelijk publiceren van deze fragmenten. Hieronder wat ik heb kunnen opsporen.

Met zo'n ouwe zak willen we niets meer te doen hebben - Radio EenVandaag - NPO Radio 1

Vandaag ontmoet verslaggever Joris Kreugel een gepensioneerde Limburgse man die graag contact zou willen maken met andere mensen maar vaak genegeerd wordt en soms ook voor ouwe zak wordt uitgemaakt.

Tien jaar in een kooi geleefd - Radio EenVandaag - NPO Radio 1

Op straat ontmoet verslaggever Joris Kreugel een vrouw die tien jaar lang met een jaloerse man heeft geleefd

Ik zal mij tot het laatste moment schuldig voelen - Radio EenVandaag - NPO Radio 1

Nog een Kreugeltje. Deze man heeft een zoon die alcoholist is.

Mijn moeder heeft mijn vader meer gemist dan wij dachten - Radio EenVandaag - NPO Radio 1

Iedere maandag bezoekt verslaggever Joris Kreugel de begraafplaats. Vandaag ontmoet hij een vrouw bij het graf van haar ouders die vlak na elkaar dood...