Sanne Roemen - Door mijn filters - Editie #310
Mijn hele leven is het niet gebeurd dat ik ook maar de minste geringste behoefte had om een kind ter wereld te brengen. Ik weet 99,9% zeker, dat als ik toch zwanger was geraakt, ik het zonder omhaal had laten aborteren. En ik weet ook 99,9% zeker dat dat voor mij geen zware, beladen, emotionele beslissing zou zijn geweest.
Toch heb ik al ontelbare keren 'moeten' uitleggen waarom ik geen kinderen heb. Gisteren nog, op een willekeurige verjaardag.
Ongeloof als ik vertel dat ik die wens nooit gehad heb. Men vertelt mij dat ik dat eigenlijk nooit kan weten, dat de kinderwens natuurlijk is en dat ik die waarschijnlijk om een of andere reden onderdrukt heb. Men wordt kwaad als ik hen vraag waarom zij wél kinderen hebben. Zo'n gesprek eindigt vaak met "ach je weet niet wat je mist".
Het is mijn keuze, mijn lijf, mijn leven. Ik woon (gelukkig) in een land waar ik het recht heb om deze beslissing zelf te nemen. En dan nóg is het zo dat mensen van alles vinden van mijn keuze en het heel normaal vinden om dat te ventileren.
Razend ben ik en af en toe moet ik huilen om wat er nu in de V.S. is gebeurd: het recht van een vrouw op zelfbeschikking is geschrapt.
De gevolgen van deze beslissing worden in onderstaand artikel op een rijtje gezet. Er staan dingen tussen waar ik nooit aan gedacht had, en waar ik van schrik. Zoals de kans dat je als zwangere alles moet doen om je foetus te beschermen, dus ook geen chemotherapie mag ontvangen als je kanker hebt.
En weet je waar ik me het meest zorgen over maak: hiermee is weer een voorbeeld gecreëerd dat het legitiem is dat anderen beschikken over het lijf en leven van iemand die zwanger kan worden. Er wordt geknaagd recht op lichamelijke integriteit. De gedachte dat dit op andere plekken tot navolging kan leiden vind ik doodeng.
Gelukkig is in NL juist de vijf dagen bedenktijd (betutteling van de bovenste plank) afgeschaft. Joepie.
En voor als je ook wat leuks wil: onderaan staat een leuk schetsboek.
We’re Not Going Back to the Time Before Roe v. Wade. We’re Going Somewhere Worse | The New Yorker
We are entering an era not just of unsafe abortions but of the widespread criminalization of pregnancy.
"Anyone who can get pregnant must now face the reality that half of the country is in the hands of legislators who believe that your personhood and autonomy are conditional—who believe that, if you are impregnated by another person, under any circumstance, you have a legal and moral duty to undergo pregnancy, delivery, and, in all likelihood, two decades or more of caregiving, no matter the permanent and potentially devastating consequences for your body, your heart, your mind, your family, your ability to put food on the table, your plans, your aspirations, your life."
Sketchbook — Oliver Jeffers
Your description for this link...