Sanne Roemen - Door mijn filters - Editie #132

Het regent bijna nooit. Een soort religieuze oorlog over de toekomst van ons platteland en onze voedselvoorziening. Veranderen van binnenuit. Mannen moeten eventjes hun mond houden. Behalve feministische mannen. Enjoy!

De regenbuienteller gaat ermee stoppen.

Hetregentbijnanooit.nl | Dus ga toch fietsen! [ Opgericht 01-09-2008 ]

hetregentbijnanooit.nl toont al bijna 10 jaar aan dat de smoes - ik ga niet op de fiets naar het werk want het regent veel te vaak - direct de prullenmand in moet!

De 10de jaarmeting is gestart op 1 september 2008: Totaal 3270 ritten waarvan 2952 droog (90,3%) en 318 nat (9,7%)

Stammenstrijd tussen techno- en ecolandbouw

Al sinds 2007 ben ik regelmatig aan het werk in de agrarische sector. Op zoek naar een vitaal platteland en een toekomstbestendige sector en een uitgebalanceerde voedselvoorziening. Best lang. En ik zie dat de mensen die met hun laarzen in de modder staan vaak nieuwsgierig genoeg zijn naar wat werkt. Maakt niet zoveel uit uit welke 'denkschool' het komt. Wat past er op deze plek, in deze streek, wat past er bij mij en mijn bedrijf. De steeds sterker polariserende stammenstrijd tussen techno en eco helpt niet. Kom ik ook steeds vaker tegen. Hier een goed artikel uit de Volkskrant, geschreven door twee journalisten, ieder uit een van de twee stromingen. En een podcast over de (moeizame) tot stand koming van dit artikel. En daaronder een podcast uit 2015 van De Correspondent over Jan Huijgen, een superinspirerende bioboer die naast een intensieve veehouderij zijn bedrijf voert. En die het beste uit twee werelden weet te verenigen door met hem samen op te trekken.

Weg met het hokjesdenken in de landbouw

Dat de landbouw moet veranderen en verbeteren, vindt bijna iedereen die zich er mee bezighoudt. Landbouw is verantwoordelijk voor zo’n 15 procent van de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen, leidt tot de decimering van de insecten- en daarmee de vogelstand in Nederland en levert daarnaast te veel grondstoffen voor ongezond en overbewerkt voedsel, zoals suikers en granen, die obesitas aanwakkeren. Het moet duurzamer en gezonder, ook met het oog op een groeiende, almaar rijker wordende wereldbevolking. Volgens de landbouwtak van de Verenigde Naties moeten in 2050 boeren 70 procent meer voedsel produceren dan ze nu doen om de wereld te kunnen voeden. Over het doel mag dan overeenstemming bestaan, zodra het erover gaat hoe het te bereiken, ontstaan er twee kampen. Het ene vindt dat de landbouw ecologischer en natuurlijker moet, het andere ziet de oplossing juist in meer technologie en efficiëntie. Heeft duurzame landbouw minder of juist meer technologische snufjes nodig? Zijn kleine boeren of megastallen de toekomst? Geeft traditionele plantenveredeling of genetische modificatie de beste zaden? Over zulke vragen gaat het publieke debat en de kampen staan lijnrecht tegenover elkaar.

#68: De toekomst van ons eten bepaalt hoe wij kunnen leven by het Volkskrantgeluid | Free Listening on SoundCloud

Stream #68: De toekomst van ons eten bepaalt hoe wij kunnen leven by het Volkskrantgeluid from desktop or your mobile device

Podcast: Deze boer maakt zich sterk voor de landbouw van de toekomst

In 2007 ontving hij voor zijn werk en bedrijf de internationale Sicco Mansholtprijs. Een gesprek met deze filosofisch geïnspireerde boer over rijping, Sicco Mansholt, schurende paradigma’s, het kraken van de code van God en het uithouden in de onwetendheid.

Nou hoor je het eens van Jan.

Bij zo'n stammenstrijd als hierboven lijkt het alsof de grote boze buitenwereld zorgt voor onoverbrugbare verschillen. Maar als je wil veranderen en je bent bereid naar je allerdiepste innerlijke weerstand en wensen te kijken, lukt het altijd.

Jan Rotmans: “Het zit in onszelf: Als je zelf wezenlijk wilt veranderen moet je je eigen weerstand overwinnen” — r-evolutie

Persoonlijke transformatie vraagt moed, lef en leiderschap. En moed is niet de afwezigheid van angst, maar het besef dat iets anders belangrijker is dan angst. Het loslaten van je diepere angst om die angst te kunnen overwinnen is moeilijk. Wie wezenlijk wil veranderen, moet eerst geestelijk en lichamelijk tot stilstand komen en heeft dus kairostijd nodig.

Mannen moeten even hun mond houden in deze serie.

En dat vind ik behoorlijk fijn. Hoewel ik het geluid van echte feministische mannen ook heel graag hoor.

De lessen van vrouwen in Sign of the Times - EO Visie

Gelijke rechten Al een tijdje beheersen termen als #MeToo, #TimesUpNow en de Women’s March het publieke debat. Bij al deze uitingen voert de roep om gelijke rechten voor vrouwen – op de werkvloer, in de filmindustrie, op het ‘loonstrookje’ – de boventoon. Zelfs de kerk worstelt met haar eigen hashtag, #ChurchToo. Het is dus niet toevallig dat er geen mannen aan bod komen in Sign of the Times. Volgens Wilberry is het de hoogste tijd dat vrouwen zelf het woord krijgen én nemen. “We begonnen overigens al ruim een jaar geleden met de opnames en toen was het thema nog niet zo ‘hot’ als nu. De timing van de serie is dan ook perfect.” Bont gezelschap De vrouwen in de serie vormen een bont en inspirerend gezelschap. Onder hen bevinden zich theologen en filosofen, maar ook mensenrechtenactivisten en politica’s. En zelfs prinses Mabel praat mee. Is er iets wat deze vrouwen samenbindt? “Het zijn zonder twijfel allemaal sterke en slimme vrouwen,” zegt Wilberry. “Ze zijn enorm begaan met de wereld. Ik raakte zelf ook geïnspireerd door hun betrokkenheid. Sommige vrouwen hebben bijvoorbeeld in de gevangenis gezeten voor hun idealen. Anderen hebben hun land moeten verlaten.”

Sign of the times gemist? Start met kijken op npostart.nl

70 jaar Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. De wereld volgens Mary Robinson, Mabel van Oranje, Elif Shafak, Chimamanda Ngozi Adichie, Agnes Heller, Polly Higgins, Agnes Abuom, Leila Ahmed, Tawakkol Karman, Judith Butler, Chung Hyun Kyung en Isabel Allende