Sanne Roemen - Door mijn filters - Editie #339 Over grote honden, geluksmuziek en algoritmes

“Slimme” algoritmes?

Een ‘slim’ algoritme helpt de Gemeente Rotterdam om te beslissen welke 1.000 van de 30.000 bijstandgerechtigden ze gaan controleren. Zo’n algoritme moet dus kenmerken checken die maken dat jij een groter risico vormt om te frauderen. Zo’n algoritme wordt getraind. Met data. En welke data je gebruikt voor dat trainen, is een menselijke keuze. Waar allerlei aannames en vooroordelen in kunnen sluipen (of galopperen). Er zijn 10 punten te verdelen. Een hogere score betekent groter frauderisico.
Hoe veel punten denk jij dat het algoritme jou geeft als je vrouw bent versus man? Als je de taal niet spreekt, drie kleine kinderen hebt, of geen? Pas slechts het kenmerk man naar vrouw aan en de score schiet omhoog.
De wens op fraude te controleren is begrijpelijk. Maar er is tot nog toe geen enkel systeem eerlijker dan de blinde steekproef. Luister Argos van gisteren of check het dossier.

Hoe Rotterdam haar burgers op de digitale snijtafel legt

De gemeente Rotterdam kent bijna 30.000 mensen in de bijstand. Zo’n 1.000 daarvan worden elk jaar onderworpen aan een uitgebreide controle vanwege een verdenking van ‘onrechtmatigheden’. Bijvoorbeeld omdat ze een cadeau aannemen, een betaalde klus niet doorgegeven of een formulier verkeerd invullen.…

VPRO

Prachtig portret van een grote hondenvriend

Op de foto bovenaan krijg je een indruk van hoe groot Fanu is. De hond van mijn vrienden. Bij die vrienden thuis had ik laatst een schilderworkshop van Frank. En die had nét dit portret ook opgeleverd. Ik schoot meteen vol. Hij schreef in onderstaand blog nog een prachtige ode aan deze bijzondere hond, en meer over hoe hij het portret heeft gemaakt. Verdient een podiumplekje in mijn filters vond ik.

PORTRAIT IN OIL OF FANU

FANU, EEN SPAANSE MASTIFF, IS WIJS EN EEN RUSTPUNT IN GEZELSCHAP. Met weinig vertoon oefent hij haast ongemerkt veel invloed uit op zijn omg

frankverbruggeFrank Verbrugge

Metal makes people happy

Door GVD corona moest ik een concert van Avatar in Parijs missen. En mijn tribe die ik daar zou ontmoeten en waarmee ik dat weekend door de stad zou slierten. Ik ben daar nog steeds superchaggerijnig over. Het gaat echt diep, dat gevoel van thuiskomen en samen plezier maken en ontladen. Dus ik stel me even tevreden met een natuurkundige analyse van moshpits (en andere zwermen).

Liedje van de week

Nog een band die ik door Corona miste, maar dan omdat het vanwege Corona telkens verschoven werd en ik de laatste keer dat het echt zou gaan gebeuren, niet kon. Blijft jammer. Inmiddels zijn ze behoorlijk huge geworden. En terecht. Nova Twins.