Sanne Roemen - Door mijn filters - Editie #331
Mijn streven is om eind oktober (want oogsstijd) al terug- en vooruit te kijken op het afgelopen en aankomende jaar. Daar schreef ik al eens over op mijn blog:
Sanne Roemen
Steeds vaker 'lukt' oktober niet en dan is de kerstvakantie een mooie tijd om te reflecteren. Vooral omdat ik dan meestal ook Mijn Moment van dat jaar bij Punkmedia moest aanleveren. Helaas is die daar nu mee gestopt.
Maar goed. De kerstvakantie. Terugkijken. Mijn bronnen daarbij zijn: mijn agenda, foto's, updates op social media, de whatsapp geschiedenis met deze en gene, verstuurde facturen, gelezen boeken in Goodreads, geziene films in IMDB. Ik verzamel gedane projecten, geziene mensen, bezochte bands, genoten uitjes, gelezen boeken en schrijf ze op post-its .
Dit jaar was extra bal want ik had mijn eerste vijfjaren schrift met Lines a Day vol én De Year Compass vanaf sinds 2016. Tijd dus om ook over de afgelopen vijf jaar een terugblik op rode draden te doen.
Waarom? Om mijn plaatje compleet te maken. Mijn autobiografische film blijft anders haken op de laatste en meest opdringerige scenes. Als ik het allemaal de revu laat passeren worden de dingen zichtbaar die naar de achtergrond verdwenen zijn. En zo kan ik overzien welke zaken voor mij belangrijk zijn en keuzes maken voor de toekomst. Wat wil ik houden, waar wil ik meer van en waar minder. Ik ben sterfelijk (jij ook trouwens) en dat is maar goed ook. Ik heb nog maar weinig ruimte voor bullshit. Keuzes dus!
Mijn contemplatie werd begeleid door podcasts. Deze twee wil ik graag met je delen:
Wat bij mij bleef hangen van dit mooie gesprek: ik had vroeger eens in de zes weken een kluizenaarsweek. Dat is mij al jaren niet meer gelukt. Nu had ik er na oud en nieuw eindelijk weer eens een. Ik vind het steeds moeilijker om tijd vrij te bikken uit het kleverige asfalt van de amechtige uitblink-maatschappij. Een met anderen gedeelde werkelijkheid waarin rustmomenten collectief gerespecteerd worden (zoals een Shabbath) helpt enorm. Maar dat is niet de werkelijkheid waarin ik op dit moment leef. Een waarde die ik in 2023 dus weer meer respect en ruimte wil geven is rust en reflectie.
Grappig genoeg weer eentje met gast uit de joodse traditie. Rutte had net excuses gemaakt voor het slavernijverleden. De manier waarop vond ik op zijn zachtst gezegd erg slordig en respectloos maar de speech zelf was wel indrukwekkend. Ik schreef jááren geleden een stukkie over 'de kracht van een goede sorry' voor Lifehacking.nl. Het is een boeiend onderwerp en veel meer woorden waard dan ik er nu aan wil besteden. Maar in de podcast hierboven wordt er op een mooie manier bij stilgestaan. En daar wil ik het voor vandaag weer even bij laten. Ik ben nog steeds aan mijn relatie met dit nieuwe platform aan het werken en er zit nu alweer teveel kostbare vrije tijd in dus ik ga van mijn weekend genieten zo.
Tot volgende week, trouwe volgers!