Sanne Roemen - Door mijn filters - Editie #382
Een verslag van een treinavontuur. In etappes. Etappe 1.
Dag 1 ging van Nijmegen via Breda, Antwerpen en Parijs naar Hendaye. Net als in de jaren '90 is het geen goede keuze om bij Hendaye / Irun de grens over te willen steken. Maar ik wilde naar Bilbao. Dus leek me dat toch het beste. De treinen waren op tijd en comfortabel. De transit binnen Parijs (van Nord naar Montparnasse met de metro) ging soepel maar gelukkig had ik mezelf extra tijd gegund. Een uur is te kort!
Ik kwam rond 23.00 aan in Hendaye. Hendaye en Irun zijn eigenlijk één plaatsje, met een Franse kant en een Spaanse kant, gescheiden door een rivier. Ik had een crappy hotel geboekt bij het station in Irun, want dan kon ik de volgende dag vroeg de trein nemen naar Bilbao. Ik dacht wel een taxi te vinden voor tussen Hendaye en Irun. Het was namelijk nog best een tippel, en dat midden in de nacht, over een brug, met zo'n rolkoffer. Dat zag ik niet zo zitten. Maar er waren geen taxis. Hendaye sliep. Er stonden twee politieagenten buiten, hele aardige meneren. Die hebben nog een snorder voor me geprobeerd te regelen, maar die konden ze niet bereiken. Ik te voet. Een half uur. Over een brug, langs wat industrie, verlaten trottoirs met hobbelsteentjes. Het crappy hotel was schoon en het bed comfortabel.
De volgende ochtend naar de trein voor reisdag 2. Een trein van Euskotren, een lokale Baskische maatschappij. Want Renfe, de nationale maatschappij, reed alleen om 15.30 naar Bilbao. Euskotren dus. Bleek helemaal niet vanaf dat station te gaan waar ik vlakbij zat. Maar een ander stationnetje 20 minuten lopen verderop. En bleek ook eigenlijk geen trein maar eerder een metro / tram. En je kan er ook niet met je interrailpas gebruik van maken, dus moest ik apart betalen. Na drie uur op het keiharde metrobankje kwam ik in Bilbao aan.
Hoogtepunten
Zeer comfortabele trein tussen Parijs en Hendaye.
Het ultracomfortabele bed in de pod in het verder van ductape en ijzerdraad bij elkaar gehouden Optimi Rooms
Wandelen langs de Nervion rivier met heel veel muurfijnstraal in de kademuren
Bihotz Cafe, en sowieso de wijk San Francisco
Vegan bar La Camelia in Bilbao
Het Guggenheim in Bilbao. Oog in oog met een echte Basquiat, en betoverd door Cy Twombly.
Poppenkast? Prachtige docu Spijtmoeders
Een indrukwekkende documentaire over een onderwerp dat ontzettend gevoelig ligt. Om die reden zijn er hele realistische poppen gebruikt om het verhaal te vertellen en is ook het decor geanimeerd. Het effect is betoverend omdat voelbaar wordt dat het hier niet om de persoonlijke verhalen van de sprekers gaat maar om iets universeels. Hier een mooi artikel over de docu. Voor als je nog niet weet of je hem wil kijken.
