Sanne Roemen - Door mijn filters - Editie #353 - Get shit done
Hapsnap vanalles wat. Van ACT naar shit naar boekenstapel en afgeknipte spijkerjacks. Oh en: ik ga even op pauze. In de maanden juli en augustus zal ik alleen maar een filters aan jullie te sturen als ik er per ongeluk heel veel zin in heb. Vanaf 3 september kan je hem weer wekelijks in je inbox verwachten. Fijne zomer allemaal!
ACT in een notedop
Misschien zag je deze korte samenvatting van wat ACT is al op LinkedIn maar zo niet, dan hier nog even:
1. Shit is normaal. Ieder mens heeft regelmatig lastige gedachten en gevoelens enzo.
2. Met ACT probeer je niet om de gedachten en gevoelens te veranderen of positiever te maken.
3. Wat je verandert is je relatie tot de gedachten en gevoelens.
4. Je wordt vrijer en veerkrachtiger en houdt energie over die je kan gebruiken voor wat voor jou belangrijk is (acceptance).
5. Daarom onderzoek je je persoonlijke waarden. Deze zijn je kompas en geven richting aan jouw keuzes.
6. Je verbindt je standvastig aan deze keuzes (commitment).
7. ACT helpt je om ook echt actie te ondernemen en dingen gedaan te krijgen.
8. Met ACT leer je leniger dealen met de shit die het leven nou eenmaal op je pad gooit.
En oh ja: ACT staat voor 𝗔𝗰𝗰𝗲𝗽𝘁𝗮𝗻𝗰𝗲 𝗮𝗻𝗱 𝗖𝗼𝗺𝗺𝗶𝘁𝗺𝗲𝗻𝘁 𝗧𝗵𝗲𝗿𝗮𝗽𝘆 (Training/Coaching) en je spreekt het uit als"èct".
Vragen? Mail mij! Want dat scherpt mijn denken aan, en ik kan er ook weer over schrijven. Vragen die ik al kreeg: "is het ook geschikt voor kinderen?" (JA!), "is het ook geschikt voor groepen en teams?" (JA! Nou en of! Daar zet ik het ook voor in). En deze heeeele mooie vraag: "accepteren én acteren om dingen te veranderen, is dat niet tegenstrijdig?". Het is inderdaad paradoxaal. “The curious paradox is that, when I accept myself just as I am, then I can change” — Carl Rogers.
Over shit gesproken: hoe komen we uit de shit?
Bizar man, dat het kabinet nou gevallen is. De grote dossiers gaan waarschijnlijk allemaal vertraging oplopen. Terwijl de wereld niet minder in de fik staat en we nog steeds gestaag koersen op zelf-destructie.
Hier een artikel op De Correspondent over een manier van anders kijken naar de stikstofcrisis. Ik werd er heel blij van. Zet het ecosysteem aan het werk.
Thomas Oudman
Cadeau! Een maand gratis De Correspondent!
Als je hier klikt, krijg je een maand De Correspondent gratis. Deze gratis maand stopt automatisch, dus je zit nergens aan vast en ze gaan ook niet ineens geld van je halen.
Wijsheid in je leesstapel
Ik heb laatst alle boeken die ik ECHT nog wil lezen in zo'n verrijdbaar Ikea karretje gezet. Het zit tot de nok toe vol. Eenenvijftig hardcopy boeken. En een niet nader te noemen aantal e-books op Kindle en iBooks. Zo'n stapel voelt voor mij vaak als een emmertje dat leeg moet. Oliver Burkeman schreef laatst "treat your to read list like a river, not a bucket". En dát is precies wat Marieke van Dam doet met haar Random Book Club. In coronatijd heb ik een keer online meegedaan. Je kiest random een paar boeken uit je 'to read' stapel en Marieke laat je allemaal leuke opdrachten doen met die boeken. Op die manier geven de boeken je verrassende antwoorden op vragen waar je mee worstelt, waanzinnig inspirerende ideeen en hele toffe inzichten. Een hele dikke tip om aan mee te doen, vooral omdat ze nu deze Random Book Club ook 'in het echt' organiseert. 3 september. DOEN!
Cut offs! Battlejacket! Patches!
Er is een Heavy Metal traditie waar ik nog niet aan mee doe. Die van de afgeknipte (spijker-) jacks met allemaal band patches erop. En dat is niet omdat ik niet wil, ik wil wél! Het is ook niet omdat ik het lelijk vind. Ik vind het wel lelijk, maar op een mooie manier :-D. Het is ook niet omdat ik geen patches heb. Ik koop altijd patches als ik naar een concert ga. Het was omdat ik geen goed spijkerjack kon vinden! ECHT WAAR! Het moet namelijk groot genoeg zijn om een lekker warm vest onder te kunnen dragen, en ook nog dicht kunnen. En niet te stijve stof wilde ik, en de goeie kleur en en en... Maar nu heb ik nota bene bij C&A zo een gevonden. Ik heb er meteen twee gekocht, een lichtblauwe en een zwarte. Want ik heb ook teveel patches voor één jack. Nu blijft als laatste hindernis over dat ik te lui ben om de patches erop te maken. Maar dat komt wel goed. Ook dit klusje zal ik als een rivier moeten benaderen, niet als een emmertje :-D. Kijken jullie intussen maar even gezellig deze video over de geschiedenis van deze tribale traditie.