Ik wil hem. Ik heb vertrouwen. Ik ben geen optimist maar wel hoopvol. En ik geloof dat we dit moeten doen om elkaar te beschermen en meer bewegingsvrijheid te gunnen.

Voor wie nog wat heldere info zoekt in de zee van des- en misinformatie zet De Correspondent een en ander op een rij.

Wat gij niet wilt dat u geschiedt… is wat mij betreft gewoon te mager als kompas. Wat gij wél wilt dat u geschiedt dekt de lading nog steeds niet helemaal. Maar het credo: wat jij het allerliefste zou willen… Dat komt in de buurt. Op wat voor planeet zou ik zelf in de toekomst het allerliefste geboren willen worden? Daar wil ik aan werken voor de kinderen die zeven generaties na mij komen.

Shoot for the moon, even if you miss, you land between the stars.

Meer fröbelen en kliederen, dat wil ik al heel lang. “Als ik meer tijd heb”… “Na dit project”… Die gedachten zorgen voor eindeloos afstel. Nou heb ik geleerd om een soort boobytraps voor mezelf te zetten waardoor ik een soort van ‘in goede voornemens tuimel’. Zoals bijvoorbeeld lekkere wandelschoenen bij de deur zetten. Als ik dan thuis kwam na een dag hard werken buiten de deur (das war einmal) dan zag ik die schoenen, dan dee ik die meteen aan en liep ik linea recta de deur weer uit voor mijn voorgenomen dagelijkse wandeling van een uur.

Voor frøbelen en kliederen heb ik dus bij wijze van boobytrap mijn bureau vol staan met vooral heel veel stiften en pennen en verschillende soorten papier. Nu blijkt dat dus een ding te zijn. Een Bliss Station, wat een fijn woord! Zowel fysiek als op de klok. Lees maar. Met dank aan Anna Maria / Puur / Nooitsaai

Joost Plattel deelt ook onregelmatig parels. Onder andere deze. Aaaahhh