Je kan je bijna gemankeerd voelen als je dat niet zozeer hebt. Of in ieder geval dat je er niet je werk van hebt gemaakt. Of dat je er meer hebt dan eentje. Emily Wapnick sprak hierover al in 2015 en sindsdien is bij mij de druk van de ketel dat ik op zoek moet naar mijn hogere doel en dat mijn werk mijn passie moet zijn. Ik moet er alleen wel telkens weer aan herinnerd worden. En dat was dit jaar weer bij het reflecteren en vooruitzien. Passie? Ja hoor, voor Live Muziek. Maar toen dat mijn beroep was, was het ineens minder leuk, dus mag ik dat ajb gewoon als hobby houden?

Mijn ouders zijn al vijfentwintig jaar mild belangstellend voor mijn muzieksmaak, die je gerust als behoorlijk heavy kan bestempelen. Ze kwamen kijken naar de bandjes waar ik mee werkte. En als ik weer eens een concertreeks heb bijgewoond van mijn favoriete bands, kan ik ze rustig een of twee nummertjes laten meegenieten via Youtube.

Onlangs stuitte ik op een concertregistratie die ik hen met een gerust hart durf te laten zien. En jullie dus ook. De Griekse metalformatie Septicflesh maakt aardig bombastische metal met gigantische symfonische orkesten. Voor studiowerk is dat natuurlijk prima te doen, en dan zou je verwachten dat ze bij concerten dan gewoon een tape laten meedraaien. Maar nee, ze doen niets liever dan die volle 80 muzikanten ook op het podium uitnodigen.

En daar maakten ze dus een live registratie van. Van hele hoge kwaliteit (da’s echt knap lastig, geloof mij!). In Mexico. Ik zit met tranen in mijn ogen te kijken. Zo mooi vind ik dit. En ik heb zo'n honger naar weer eens middenin vooraan te staan. Maar dit is een prima vervanger.

Dus. Luister maar een stukkie, als je durft.

Ik hoef er echt geen seconde over na te denken of ik dat vaccin wil. Als ik daarmee bijdraag aan dat we met zijn allen langzaamaan straks iets meer ruimte krijgen om elkaar te onmoeten en van de geneugten des levens te genieten doe ik dat meteen. De afgelopen tijd werd ik ook van nabij geconfronteerd met de effecten van corona. Familieleden van dierbaren die ziek waren of overleden. Mijn dierenartsenpraktijk EN het noodnummer die door ziekteverzuim onbemand waren. Waardoor mijn kat niet geholpen kon worden. En een dag later alsnog met acuut nierfalen in een dierenziekenhuis werd opgenomen. Met oud en nieuw. Ik bedoel… Corona werkt door, secundaire gevolgen spreiden zich met een domino effect uit. Niet fijn.

Wel een leuk stukje van Pieter Derks.

Mijn mond viel open van de bestorming van het Capitool in Washington d.c. Het was goed te zien dat de mensen die hier huishielden, zeer gepassioneerd zijn. Ze geloven in een realiteit die de mijne niet is. Maar ik kan me voorstellen, ALS jouw realiteit zo is, dat je in opstand komt. Een fundamenteel ongelijke en racistische samenleving, in combinatie met wantrouwen in de media en desinformatie van alle kanten… is een mooie voedingsbodem voor zo'n alternatieve realiteit. Geen leuk verhaal. Wel interessant, vind ik dan. Hier een goede longread met informatie over QAnon.